رمان و داستان

سلام
اومدم با دومین داستان کوتاهم
امیدوارم حتی اگه خوشتون نیومد ازم نقد کنین تا
اشکالام برای کارای بعدیم رفع بشن

راستی این داستان ژانر اجتماعی داره

مرسی از همتون


***
با تموم شدن فیلم ، جمعیت به سمت خروجی حرکت کردن ، از جام بلند شدم ،
از فیلم خوشم اومده بود؟، نمیدونم ، یه جوری هم خوب بود و هم بد ،
از سالن سینما که حالا روشن بود گذشتم و به سمت خروجی رفتم ، سینما بدون دوستام اصلا بهم نمیچسبید ، کاش اوناهم اومده بودن ، با خودم گفتم : اونا که مثل تو ازاد نیستن ....!
ازاد؟، من ازاد بودم ؟ ، نمیدونم ! ، اما من این بی توجهی رو ازادی نمیدونم ....
به ساعت موبایلم نگاه کردم ، ساعت نه و نیم شب بود ، هوا تاریک شده بود ، اما مثل همیشه برام مهم نبود ...
زیپ بارونی سفیدم رو بالا کشیدم و هنزفری رو تو گوشم گزاشتم ، برای نشنیدن چرت و پرت های مزاحما خیلی موثر بود ....
از سینما بیرون زدم ، هوا هنوز هم بارونی بود ، بچه که بودم بارونو خیلی دوست داشتم ، اما الان !
بارون هم واسم قشنگ نبود دیگه ...
سرعتم رو زیاد کردم ، از اینکه سرم رو پایین بگیرم متنفر بودم ، اما جلوی این نگاه های پر هوس ، مجبوربودم سرمو پایین بگیرم ...
ماشینی کنارم نگه داشت ، به سمتش برنگشتم ، همینجور اروم کنارم داشت میومد ، دستمو بردم تو جیبم و صدای اهنگ رو تا ته دادم تا حرف های مزخرفش رو نشنوم ...
تا یه جایی اومد ، اما وقتی دید محل نمیزارم بیخیال شد ...
دلم نمیخواست سوار تاکسی بشم ، دلم میخواست زیر بارون قدم بزنم ، دلم میخواست مثل همه ی پسرهای تو خیابون که بدون هیچی مزاحمتی راحت با دوستاشون قدم میزندن ، من هم راحت باشم ...
اما ....
امایه جمله رو خیالات قشنگم خط مینداخت :
من دخترم ....
من از طرف پدرو مادرم ازادی داشتم ، دوباره ساعتو چک کردم ، یه ربع به ده ، هنوز مامان زنگ نزده بود ببینه کجام ... اره من از طرف خوانوادم ازادی داشتم ...
ولی !
از طرف جامعه چی؟
ازادی داشتم ؟
فکر کردم آزادی از نظر من و بعضی دخترای دیگه یه دنیا تفاوت داره ...
من آزادی رو تو نیم ساعت قدم زدن راحت تو خیابون میدونستم ، اما اونا ......
نمیخواستم بهش فکر کنم ، نمیخواستم فکر کنم که بعضی دختر ها چه کارایی میکنن و باعث میشن نظر بقیه درمورد ماهم عوض بشه ....
جلو رفتم ، دستمو به سمت تاکسی زرد رنگ دراز کردم ...
اره اینجوری بهتر بود ....
چون
من
دخترم ...

***
دوستان اگه بد بود ببخشید
اولای کارمه
حتما اشکالاتی دارم که با نظر های شما رفع میشن
مرسی

هوا کم کم تاریک شده بود. وقتی مهشید از خانه بیرون آمد، امیر ارسلان صدای موزیک غمناک رو قطع کرد و نیم خیز شد تا مهشید او را نبیند. مهشید بی آنکه متوجه ارسلان شود از کنار ماشین رد شد و ارسلان از توی آینه بغل او را نگاه کرد. از شدت نفرت دندان هایش را به هم می فشرد. از جیب پیراهنش کارتی را بیرون آورد. کارتی را که سال پیش شماره ی خودش را روی آن نوشته بود تا به مهشید بدهد اما از سال پیش تا به آلان مهشید هرگز به او توجهی نکرده بود . سیگار به فیلترش رسید و ارسلان فیلتر را از مایشن به بیرون پرتاب کرد و بلافاصله یک نخ دیگر از بسته بیرون آورد و با فندک روشن کرد. سپس به شماره خیره شد و اشک در چشمانش حلقه زد.
فندک را زیر کارت گرفت و او در آتش کارت چهره ی مهشید را می دید که به او می خندد.
وقتی مهشید به سر کوچه رسید ، ارسلان دور زد و آرام آرام به سر کوچه رسید. کمی منتظر ماند تا اینکه ماشین شاسی بلندی جلوی مهشید ایستاد و او سوار ماشین شد. بلافاصله بعد از اینکه ماشین راه افتاد، ارسلان به دنبال او راه افتاد.حدود نیم ساعت بعد آنها در اتوبان بودند و هوا کاملا تاریک بود در حالی که ارسلان ماشین شاسی بلند را تعقیب می کرد . ساعتی بعد ماشین شاسی بلند وارد فرعی شد و به خاکی زد ، از دور دست خانه ی بزرگ ویلایی پیدا بود. ارسلان چراغ های ماشین را خاموش کرد و بی آنکه انها متوجه شوند پشت سرشان رفت .
لحظاتی بعد ماشین شاسی بلند جلوی ویلا ایستاد و ارسلان هم کمی عقب تر در تاریکی ماشین را خاموش کرد. شیشه ی ماشین رو پایین آورد و سیگار روشنش را بیرون انداخت ، چون در تاریکی جلب توجه می کرد. بعد از دقایقی آن مرد و مهشید خندان کنار در اصلی خانه ی بزرگ ایستادند و آیفون را زدند و سپس در باز شد و آنها وارد شدند.
ارسلان سیگار دیگری روشن کرد. ناگهان صدای زنگ موبایلی را از صندلی عقب شنید و برگشت آنرا برداشت. موبایل مال او نبود. یادش آمد که ماشین هم مال او نیست. جواب داد « بله ؟»
-ببخشید آقا این گوشی رو از کجا پیدا کردین ؟ مال منه ، گمش کردم
-ماشینتو من دزدیم
-مرتیکه ی مال حروم خور ، ماشین رو بردار بیار کثافط عوضی...
-داد و بی داد نکن ، ماشینت الان کنار یه ویلا تو 15 کیلو متری اتوبان تهران کرجه ، بیا برش دار
-پست فطرت عوضی ، ماشین رو دزدیدی حالا می خوای خودمم بدزدی ... من نمیام باید ماشین بیاری تو شهر به پاسگاه تحویل بدی
-به جهنم ..می خوای بیا برش دار می خوای نیا ، اصلا با پلیس بیا ..
-پس باشه ، من دارم میام . جایی نرو
ارسلا گوشی رو قطع کرد و به سمتی پرتاب کرد. به دست چپش نگاه کرد ، روی شاهرگش جای ذخم بزرگی بود که به تازگی خوب شده بود. ظبط را روشن کرد. روی رادیو بود و گوینده داشت خبری را اعلام می کرد که عامل ان اتفاق ارسلان بود . «...بیماری در تیمارستان پروانه ها واقع در جنوب شرقی تهران با تزریق آرامبخش به نگهبان توانست فرار کند و به علت سهلنگاری کارکنان تعداد زیادی بیمار روانی آزادانه از تمیارستان خارج شدند و در سطح شهر پراکنده اند...» رادیو را خارج کرد . او از تیمارستان فرار کرده بود. وقتی شاهرگش را زده بود ، پس از 5 دقیقه آمبولانس رو را به اورژانس برد و هفته ی بعدش او را به تیمارستان بردند . داشبورد را باز کرد و شیشه ی الکل را به همراه یک کلت کمری از آن بیرون آورد. این دو را از یکی از دوستان قدیمی خلاف کارش گرفت ، درست ده دقیقه بعد از اینکه از تیمارستان فرار کرده بود و ماشین فردی را دزدیده بود. الکل را سر می کشید در حالی که به خاطرات تلخش با مهشید فکر می کرد به آن خنده های نفرت آمیزش و عشق یک طرفه ای که با هم داشتند. «ای کاش کمی به من رحم می کردی تا من هم به تو رحم کنم الان...ای کاش مغرور نبودی...ای کاش هرگز تورا نمی دیدم. خبر خودکشی رو که شنیدی لعنتی...چرا حتی قد یه نخود هم عذاب وجدان نداری؟!..خوب معلومه چون تو یه آهویی و من یه شغال بدریخت. تو چشمات آبیه ولی من حتی سفیدی چشمام هم همیشه خونیه و خوشگل نیست. .. تو یه ظاهر پرست کثافطی..یه هرزه..»
در ماشین رو باز کرد در حالی که در دست راستش کلت و در دست چپش شیشه ی الکل بود. قدم زنان به سمت ویلا رفت و با هر قدم مقداری الکل می نوشید. تا اینکه الکل تمام شد و آنرا به سمت پرتاب کرد و شکست . داغ شده بود ، به سمت دیگر ویلا رفت فکر می کرد شاید دیوار های عقبی ویلا کوتاه تر باشد. تا اینکه به جایی رسید که هم دیوار کوتاه بود و هم انباری کوچکی شبیه به لانه ی سگ آنجا بود. از آن بالا رفت و با سر افتاد توی محوطه ی پرچین و گل و بوته های ویلا . از سرش خون می آمد ولی درک نمی کرد. از کنار استخر با آب ذلال گذشت. از پله ها بالا رفت و به در اصلی رسید. آرام در را باز کرد و وارد شد. سه مرد و دو جوان حدودا 20 ساله ، و مهشید . هنوز هیچ کدام از آنها متوجه حظور ارسلان نشده بودند. تا اینکه در خودش بسته شد و صدایش توجه همه را به سما در جلب کرد. ارسلان به بدن آن شیطان های عریان نگاه می کرد و آرام آرام جلو می آمد. حدود 2 متر از پایه در ، نور نمی تابید و چهره ی ارسلان پیدا نبود . یکی از آن مرد ها در حالی که مهشید در بغلش بود گفت « کریم اومدی؟ پس بقیه کجان؟ »
آنها هیچ صدایی نشنیدند.
یکی از آنها به شوخی گفت « کریم ، مسخره بازی در نیار ، قرار بود فریبا رو بیاری...»
کم کم ارسلان جلو می آمد و چهره ی خونی اش در نور نمایان شد و دستش را جلو آورد و با کلت به سمت مهشید نشانه رفت.
آن مرد مهشید را به سمتی پرتاب کرد و به سمت دیگری پرید . صدای شلیک در ویلا پیچید . مرد فریاد زد « کی هستی دیونه...» با گلوله ای دیگه مرد نسباتا مسن پخش بر زمین شد . ارسلان همچنان قدم زنان جلو می آمد یکی دیگر از آن مرد ها که روی زمین افتاده بود و با وحشت به عقب می خزید با لرزش صدا گفت « نه..نه تو رو خدا نه ..» گلوله ی دیگری قلب او را شکافت و صدای گلوله اینبار پلیس هایی را که توی اتوبان بودند و برای گرفتن ماشین می آمدند ، وحشت زده کرد. پلیس سرعتش را بیشتر کرد و در بیسیم تقاضای نیروی کمکی کرد.
یکی از نوجوان ها که داشت از پله به سمت طبقه ی بالا می دوید ، گلوله ی نفرت کمر عریانش را داغ کرد و از پله ها به پایین سرازیر شد. پسری که حدودا 20 سالش بود و حتی شرت هم پایش نبود ، در حالی که می خواست پنجره را باز کند و پایین بپرد ، تیر خورد و از پنجره به بیرون سقوط کرد. مرد دیگری که پشت کاناپه پنهان شده بود و در حال گرفتن شماره 110 بود ، سایه ی ارسلان را روی خودش احساس کرد و سرش را بلند کرد و به چهره ی ارسلان نگاه کرد و با بغض گفت «من زن و بچه دارم ، تو رو..» گلوله مغزش را شکافت. مهشید به دیوار چسبیده بود و جیغ می کشید . ارسلان شال گردنش را باز کرد و صورت خونی اش را پاک کرد و قدم زنان به سمت مهشید رفت. مهشید که او را شناخت هق هق کنان گفت « امیر...امیر..من دوست دارم، می خوام فقط با تو باشم...»
زیبایی مهشید با اندام عریان زنانه اش بیش از قبل شده بود و باعث شد ارسلان لحظه ای به یاد گذشته برود. زمانی که کنار پل به مهشید ابراز علاقه کرد و فریاد می زد ولی مهشید می خندید و می گفت «برو پی کارت»
ارسلان به خودش آمد و دید که ویلا پر شده از نور های آبی و قرمز . مهشید را دید که به سمت طبقه ی بالا می دود . او هم به دنبالش دوید. «نمی خوام بکشمت ، صبر کن لعنتی » سپس زیر لب گفت « کاری می کنم که از مرگ بدتر باشه » .
وقتی از پله ها به سمت بالا می دوید. در اصلی باز شد و چند پلیس رختن تو و به سمت ارسلان نشانه رفتند و فریاد زدند « به ایست ». ارسلان توجهی نکرد و تیری به پای چپش خورد و مثل همان نوجوان از پله ها سقوط کرد .
...
قاضی حکم قصاص را صادر کرده بود و امیر ارسلان 25 ساله ، پس از دو ماه در زندان می بایست اعدام می شد.
درست یک هفته قبل از روز قصاص ، ارسلان به شخصی به نام محمد سگخور ، دوست شد و از او تقاضا کرد تا برایش چیزی بیاورد. او انگور می خواست ولی نه یک انگور معمولی . محمد سگخور یه یکی از دوستانش خارج از زندان ، گفت تا انگور مورد نظر را آماده کند. روز قصاص فرا رسید و انگور به دست ارسلان رسید.
ساعت 9 بود و ارسلان می بایست ساعت 10 اعدام می شد. مامور مروبطه به ارسلان کاغذ و قلم داد تا وسعیت کند ، اما ارسلان وسعیت نکرد. سپس از او آخرین خواسته اش را پرسید. «من می خوام 5 دقیقه مانده به اعدام در اتاقی تنها با مهشید صحبت کنم ، من به خاطر او این آدم ها را کشته ام و فکر نکنم خواسته ام قیر مقبول باشد »
مامور مربوطه با مجری حکم و قاضی تماس گرفت و این خواسته را با آنها در میان گذاشت و بعد از چند دقیقه گفت «اگر پدر و خود شخص راضی باشد ، به شرط اینکه دست و پایت در قل زنجیر باشد می توانی 5 دقیقه مانده به قصاص ، با او در اتاقی تنها صحبت کنی .»
ارسلان قبول کرد و لحظه ی اعدام فرا رسید. حکم قاضی طوری بود که ارسلان می بایست در نظر عموم مردم کشته می شد . در نزدیکی زندان میدانی بود که معمولا این طور حکم ها را آنجا اجرا می کردند و مردم جمع می شدند تا اعدامی ها را ببیند. این نوع اعدامی ها معمولا قاتل های بی رحم بودند.
جمعیت همگی به طناب دار خیره شده بودند و منتظر ارسلان بودند. ماشین پلیس آمد و مهشید داخل آن بود. از ماشین پیاده شد و چند مامور زن او را به داخل زندان راهنمایی کردند.
وارد اتاق مربوطه شد. ارسلان هیچ عضوی از بدنش را نمی توانست تکان بدهد به جز سرش. از سر به پایین تماما در زنجیر و طناب بود.
«دیدی با من چه کار کردی؟»
مهشید گریه می کرد.
«من آزارم به مورچه هم نمی رسید...چی می شد حتی به خاطر دل من هم که شده تظاهر کنی که دوسم داری و یکم با من باشی...من وقتی اقدام به خودکشی کردم ، تو حتی یه ذره عذاب وجدان نگرفتی ..چرا اینقدر بی رحمی لعنتی..»
-خوب من تو رو دوست نداشتم ولی تو...
-من را دوست نداری ولی ان سه تا مرد 40 ساله و جوون های 20 ساله رو دوست داری...
-تو نه قیافه داری و نه پول ، من باید یه جوری خرج عمل بابام رو در می آوردم..
-دروغ نگو... من خودم پارسال با پدرت صحبت کردم و بهش گفتم که می خوام بیام خواستگاری ، پدرت از منم سالم تر بود.
-پس چرا نیومدی خواستگاری
-چون فهمیدم کسی که عاشقشم یه هرزه ست!
مهشید گریه می کرد .
«خوب حالا همه چیز گذشته ، من تا 5 دقیقه دیگه از این روزگار خلاص می شم. من به عنوان اولین و آخرین خواسته ام از تو ، یه بوسه از لبانت می خواهم...می خوام ببینم این عشقی که من سال ها به دنبال تو بودم چه مزه ای می دهد..»
مهشید گریه اش قطع شد و سرش را بلند کرد و گفت «این خواسته ی خیلی کوچکیه ، اگر قصاص نمی شدی من برای تو می شدم ، چون عاشقت شدم.»
مهشید قل و زنجیر را در آغوش کشید و لبش را روی لبان ارسلان گذاشت. بوسه ای کرد و گفت « من و ببخش ارسلان...مطمئن باش بعد از تو زندگی به کام من تلخ خواهد بود »
ارسلان زیر لب گفت «مطمئن باش » و زبانش را از بین دو لب مهشید گذارند و هر دو بوسه ای عمیق کردند . مهشید چشمانش را بسته بود.
به مامور مربوطه بی سیم زده شد که مهلتش تمام شده ، او را بیاورید. عموم مردم منتظر امیر ارسلان بودند. مجری حکم ، به ساعتش نگاه می کرد و زیر لب می گفت « این دوتا دارن چه غلطی می کنن ».
مامور چند ضربه به در اتاق زد و گفت« مهلتت تمومه . خانم امیری می تونین بیاین بیرون ....خانوم امیری..»
در را باز کرد. مهشید در آغوش ارسلان بود و لب هایشان رو لب های یکدیگر. ارسلان با قل و زنجیر به صندلی بسته شده بود و نشسته بود و مهشید هم روی پاهای ارسلان نشسته بود و در اغوش او بود.
مامور فریاد زد «خانم امیری...» ولی عکس العملی ندید . خطاب به یکی از ماموران زن فریاد زد و مامور زن دوید و وارد اتاق شد. و مهشید را از روی ارسلان بلند کرد. خون از دهان مهشید بیرون آمد. او تکان نمی خورد. مامور زن فریاد زد «امبولانس خبر کنید...» ارسلان در حالی که لبخندی ملیح زده بود و خون از کنار لبان سرخ شده اش بیرون می آمد. جان داد.
هر دو توسط سمی مرگبار کشته شدند. مسئول تشریح خانه ، بقایای یک حبه انگور را در دهان ارسلان پیدا کرد که داخلش پر بود از آن سم مرگبار. او اعلام کرد که آن انگور به مدت 4 ساعت داخل دهان ارسلان بوده . و هنگامی که آن عمل نامشروع را انجام می دهد ، انگور را می ترکاند و سم را وارد دهان خانم امیری که همان مهشید است ، می کند . سپس هر دو به سم آلوده می شوند و بلافاصله جان می دهند.
روزنامه ها و اخبار سرتاسر جهان پر شده بود از خبر این اتفاق و ماجرای اتفاق افتاده ی ارسلان و مهشید.
----
نویسنده: Obydan

سلام، مرسی از نظرات

اومدم چندتا رمان معرفی کنم بهتون ، من خوندم خیلی خوب بودن شما هم حتما بخونید :

رمان یاسمین (م - مودب پور )

قرار نبود ( هما پور اصفهانی )

توسکا ( هما پور اصفهانی )

دالان بهشت (نازی صفوی )

همخونه ( مریم ریاحی )

یک اس ام اس ( باران رضایی )

چت روم احساس ( ارغوانی - کاربر انجمن نودوهشتیا )

یلدا (م - مودب پور )

بلندی های بادگیر ( امیلی برونته )

غرور و تاصب ( جین اوستین )

جین ایر ( شارلوت برونته )

فعلا همینا تو ذهنم بود ، امیدوارم مفید باشه براتون .

دوستون دارم

یه داستانک دارم از دوست عزیزم: Love Hell

خوب !

امیدوارم گریتون نگیره :

***

سلامتی پسری که یه روز عاشق شد..سلامتی دختری که یه روز عاشق شد ..
سلامتی پسری که اندازه یه نگاه هم به عشقش خیانت نکرد..سلامتی دختری که هیچی کم نذاشت..
سلامتی عشق پاکشون..سلامتی اون همه خاطرا ه ها شیطنت ها دیوونه بازی هازیر بارون قرار گذاشتن ها خیس شدن ها از سرما به خود لرزیدن ها..
سلامتی دوستی که زیراب پسر رو به دروغ زد ..سلامتی دختری که حرف دوسته مثله خواهرشو باور کرد..
سلامتی دختری که بی خبر خطش خاموش شد..سلامتی اون قسم ها اون دوستت دارم هایی که هیچ وقت تحـــــــویل داده نشد..
سلامتی پسری که هرچی قسم خورد خواهش کرد اثری نداشت..سلامتی دختری با چشم خیس به پسر گفت ازت بدم میاد..
سلامتی پسری که رفت خدمت تا زود برگرده و دلشو بدست بیاره و بره خواستگاری..
سلامتی لحظه شماری ها و دور بودن ها..
سلامتی روزی که پسر دعوت شد به جشن عقد عشقش..
سلامتی اون شب..سلامتی اون دوستایی که بخاطر حال پسر بغض داشتن اما پسر خندید تا جشن خراب نشه..
سلامتی اون خنده زوری ..سلامتی عروسی که ماه شده بود..
سلامتی عاقدی که اومد..سلامتی اون شناسنامه ها..
سلامتی بغض پسر.. سلامتی بار اول..
سلامتی بغض پسر.. سلامتی بار دوم..
سلامتی بغض پسر.. سلامتی بار آخر..
سلامتی بغض پسر..
سلامتی پلاک زنجیری که پسر واسه زیر لفظی روز عقدش گرفت و تو جیبش موند..
سلامتی زیر لفظی که یکی دیگه داد..
سلامتی پسری هنوز امید داشت که به عشقش میرسه..
سلامتی اجازه بزرگترها..سلامتی(بـــلــــ� �)..
سلامتی بغض پسر..
سلامتی چشم خیس دوستا..
سلامتی بغض پسر..
سلامتی اون حلقه که جایگزین حلقه پسر شد..
سلامتی ماشین عروس..سلامتی سستیه زانو..سلامتی سیاهی چشم..سلامتی اون شب..
سلامتی پاکت سیگار و نخ هایی که با نخ قبلی روشن شد..
سلامتی بغض پسر که توی آیینه شکست..
سلامتی فرداش..سلامتی مهمونی که دختر گرفت..
سلامتی دوستایی که جمع شدن..سلامتی اون پسر تو مهمونی..
سلامتی شب و روزایی که سخت گذشت..
سلامتی دوستی که به دختره گفت اون حرفو به دروغ گفت از رو حسادت..
سلامتی دختری که با تمام وجود گریه کرد..
سلامتی تــــــــیــــــغــــــــ ی کــه تــــــیــــــــز بــــــــود...
سلامتی رگ دســــــــــت...
سلامتی دختری که خودکشی کرد...
سلامتی لحظه ای که به پسر خبر دادن..
سلامتی ملاقات توی بیمارستان..
سلامتی اون 5،6 دقیقه ی تنهای پسر با دختر..
سلامتی اون چشم های نیمه باز خیس..
سلامتی شرم دختر..
سلامتی صبر پسر.
.سلامتی قسم هایی که پسر به دختر داد تا فراموشش کنه تا زندگیش خراب نشه..
سلامتی قسم جون پسر..
سلامتی قبول کردن دختر..
سلامتی لحظـــه تلخ خداحــــــــافـــــــــظـ ــــی..
سلامتی چشم های خـــــــیــــس..
سلامتی یه عمر تنهایی..
سلامتی حرفایی که نمیشد گفت امــــا یه متن شد..
سلامتی خنده های کودکی که توی راه بود..
سلامتی دختری که مادر شد..
سلامتی پسری که حسرت پدر بودن تا ابد به دلش موند..
سلامتی هق هق هایی که پست شد تا دلی آروم شه..
سلامتی کــــــــسی مثل مـــــــــن که از پشت خنجر خورد برگشت و دید صمیمی ترین دوستشه اونی که دوسش داشت همیشه امــــــــــا برگشت و گفت مهم نیست میدونم اشتباه گرفتی...
سلامتی مــــــــن..
سلامتی یـــــه جـــــــــای خــــــــالــــــــی..
سلامتی لایک هایی که زده شد..
سلامتی امشب..
سلامتی عاشقایی که هرگز به عشقشون نرسیدن از دور نگرانشون بودن و با بغض با سکوتشون گفتن آهای غریبه این دستی که توی دستای توئه همه ی دنیای مـــــــــــــــنــــــــ ــه خیلی مراقبش باش.
سلامتـــــــــــــــی بــــــــغـــــــــــض هــــــــای امــــــــشــــــــب مــــــــــــن (:_:)

سلام

لینک داستان جوراب شلواری از دوست عزیزمون :سومر

میزارم که خیلی قشنگه

نظر بدین ....

سلام ، میخوام برای شروع با داستانک دوست عزیزم :دل آرا دشت بهشت

(کاربر و نویسنده ی انجمن نودوهشتیا )

شروع کنم که واقعا وقتی خوندم تحت تاثیر قرار گرفتم؛

ازش تشکر میکنم و ازتون میخوام نظرتون رو دربارش بدین .

***

با این که وظیفه من نبود اما نمی تونستم بی خیال بشینم و نگاه کنم، زنی که الان باید آرامش فکری داشته باشه، اینطور گریه و بی تابی کنه.

دستش رو توی دست هام گرفتم و گفتم:
- غصه نخور عزیزم. تو الان باید به بچه ات فکر کنی و از خدا بخوای صحیح و سالم باشه.
با گریه سرش رو به چپ و راست تکون داد و گفت:
- نه، خانوم قول بده اگه بچه م دختر بود من و بکشین.
چشم هام گرد شد، نمی فهمیدم چرا این حرف رو می زنه وقتی جواب سونو نشون می ده که بچه ش دختره!
نگاه عصبیم رو به سمت شوهرش کشوندم اما وقتی دیدم نگاه خشمگین اطرفیان و گریه های این زن تاثیری روش نداره با نفرت نگاهم رو ازش گرفتم.
زن از درد به خودش می پیچید و به خونریزی افتاده بود، بنا به تشخیص پزشک بهتر بود هر چه سریع تر به اتاق عمل منتقل بشه تا بچه رو با عمل سزارین بگیرن.
نگین دستم رو کشید و آروم گفت:
- بیا بریم. تو چی کارش داری؟ به ما ربطی نداره! از این مدل ها زیادن. ما فقط باید به وظیفه مون عمل کنیم.
اما من دوست داشتم به شوهره نزدیک بشم و تا می خوره بزنمش. بماند که با چه مکافاتی راضی شد رضایت نامه عمل رو امضا کنه. مردک احمق انگار واقعا قصد کرده بود زنش رو به کشتن بده!
دوساعت بعد وقتی تو ایستگاه پرستاری از شدت گریه بسته ی دستمال کاغذی رو تموم کرده بودم هم نمی تونستم نگاهم رو از صورت اون مرد منفور بگیرم. مردی که به زنش گفته بود اگر این یکی هم دختر بود یک راست برو خونه ی پدرت.
مردی که حالا جای پنج انگشت دکتر سمیعی روی صورتش نشسته بود و از خجالت سرش رو پایین انداخته بود و به آرامی اشک می ریخت.
مردی که حالا زنش هیچ وقت نه تنها به خونه خودش برنمی گرده، بلکه به خونه پدرش هم نمی ره چون از اون اتاق زنده بیرون نیومد.
مردی که حالا یه نوزاد پسر توی بغلش بود.
نوزاد پسری که اگه همه عالم و آدم جمع بشن نمی تونن دست راستی که از مچ به پایین وجود نداره رو مثل دست چپش که خدا به زیبایی ساخته، بسازن.
دوست دارم برم بهش نزدیک بشم و بگم:
- خدا پسرت رو بهت داد، حالا اون یه دستی که جا مونده رو خودت بساز. می تونی؟

***